AS GOOD AS IT GETS

Κάθομαι να δω ειδήσεις. Δουλειά μου. Εχει ο καθένας τις διαστροφές του, έχω κι εγώ τη δική μου. Τι να δω; Την κοπέλα που πεθαίνει και δεν της δίνει το ΙΚΑ τα λεφτά να πάει στο εξωτερικό γιατί… δεν το επιτρέπει λέει ο νόμος, αλλά τελικά… παρανομεί η κυβέρνηση για να βρεθεί λύση; Την 15ωρη κατάθεση της 35χρονης που αν και δεν ξέρει πως λειτουργεί αγόρασε την κάμερα και τράβηξε κιόλας για να έχει… ενθύμια; Μην πάρω φόρα. Πέφτω τελικά πάνω στον τρελο – Λαρισαίο. Εχει τις εμμονές του ο Λάκης, αλλά η αλήθεια να λέγεται. Δεν κωλώνει να τσακίσει τα κακώς κείμενα. Και στην τελική, μπορεί να τρώει τα πρόστιμα από το Ε.Σ.Ρ., αλλά έχει τα μπέσα να κάνει αυτό που οι περισσότεροι αποφεύγουμε. Τα λέει και τα σπάει. Και θέλει καρύδια* αυτό το πράγμα.

Κατά τα λοιπά..

Πέντε στιγμές – προσέξτε, όχι απαραίτητα προσωπικές, ηλιοβασιλέματα, αγάπες, πρωινά ξυπνήματα και άλλα τέτοια -Δόξα τω Θεώ έχετε και έχω τέτοια στο μυαλό μας - που δεν θα άλλαζα με τίποτε. Απόλυτα..

-Ένα χωρίς αφορμή τηλεφώνημα από κάποιο/α γνωστό/ή μετά από καιρό για ένα Απλό γεια

-Ένα ξέσπασμα ειλικρίνειας. Εκείνη η στιγμή, που λες ό,τι έχεις μέσα σου, χωρίς να ενδιαφέρεσαι για τις αντιδράσεις

-Ένα ταξίδι σε μέρος που έχεις ξαναβρεθεί με παρέα (έλα δεν θέλει πολύ σκέψη), αυτή τη φορά χωρίς..

-Τα λακκάκια – ή οι ρυτίδες αν προτιμάτε στο πρόσωπο ενός ανθρώπου που δεν χαμογελά συχνά – κυρίως αν η αφορμή είναι ασήμαντη

-Ένας διάλογος χωρίς λόγια…

Η σειρά πάντα δική σας. Αν και εμένα με εκφράζει η παραπάνω.

*Καρύδια: Φανταστείτε τι θα γινόταν αν το έγραφα κανονικά μετά τις «κακές» λέξεις που περιείχε το κείμενο… ΙΚΑ, κυβέρνηση, 35χρονη, κάμερα κ.λ.π. Τώρα που θα μας καπελώσουν και στα blog, ε, δεν θέλει και πολύ. Όπως κάποτε που κυκλοφορούσε σαν ανέκδοτο. Αν έλεγες τρεις φορές τη λέξη Σαντάμ, σε «έπιανε» ο δορυφόρος των ΗΠΑ (ουπς κι άλλη «κακή» λέξη). Πάω για ban κατευθείαν. Αντε γαμώ την τρέλα μου…

P.S.: Το La vie en rose Μενεξεδιά, δεν είχε να κάνει με τα πέντε… ακατονόμαστα. Χάζευα τα Οσκαρ, μου κόλλησε το τραγούδι, έψαξα τη δισκοθήκη μου – είχα καιρό να το ακούσω, μαγαζιά που να παίζουν τέτοια μουσική λείπουν, κινούμαστε μεταξύ σκυλάδικου και κουλτούρας βλέπεις. Το βρήκα, το άκουσα, το ξανάκουσα, μετά άλλη μία φορά. Όταν πια το χόρτασα, έκατσα και έγραψα εδώ. Εξ ου και η αναφορά.
Αντε, καληνύχτες΄, καλημέρες και προσεκτικά. Γενικώς...