Ο τίτλος είναι παραπλανητικός. Δεν υπάρχει κανένα κόλπο, πόσο μάλλον μεγάλο.
Πως λέγεται αυτό, όταν κάτι που απολαμβάνεις – όπως η χθεσινή βροχή – ξαφνικά σε κάνει να δυσφορείς και κάτι – μάλλον αδιάφορο για την εποχή και τις πρωινές ώρες – όπως ο σημερινός ήλιος σε ελκύει;
Χθες ένοιωσα κουρασμένος, μουδιασμένος, «άνυδρος». Ξύπνησα - πόσο αλήθεια κοιμήθηκα πραγματικά, μία – δύο ώρες ή μήπως ούτε τόσο, με μια περίεργη διαίσθηση. Η οποία τον τελευταίο καιρό- για κάποιο απροσδιόριστο λόγο μετά από πολλά χρόνια, με έχει προδώσει. Όχι σήμερα όμως!
Δεν είναι παιχνίδι για να έχει νικητές και χαμένους. Δεν είναι πόλεμος. Δεν ξέρω ούτε εγώ καλά – καλά τι είναι. Αν υπάρχουν όρια σε ότι θέλω, θα πρέπει να τα αναζητήσω, να τα φτάσω, να τα αναγνωρίσω, να τα αγγίξω. Και μετά;
Και μετά...
Να τα ξεπεράσω! Χωρίς κόλπα. Χωρίς τίποτε μεγάλο. Δεν βλέπω άλλο τρόπο για να σταματήσω. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος..
2 σχόλια:
Kάθε μέρα είναι ξεχωριστή.....Κάθε πρωί που ανοίγεις τα μάτια σου έστω και μετά από μία ώρα ύπνο...είναι ξεχωριστή....ΚΑΙ περιμένεις και κάτι ξεχωριστό να σου συμβεί......
Το νιώθω και εγώ αυτό με τις μέρες. Περίεργες, περίεργη η αίσθησή τους. Νιώθω κάτι σαν έκρηξη να έρχεται. Τι να πω. Ίσως για τον καθένα να είναι διαφορετικό.
Καλησπέρα Μανώλη
Δημοσίευση σχολίου