Ξεκίνησα με αυτό..
"Μέμνησο λουτρών οις ενοσφίσθης"
Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω πού να τ' ακουμπήσω.
Έπεφτε στο όνειρο καθώς έβγαινα από το όνειρο - έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα είναι πολύ δύσκολο να ξαναχωρίσει.
Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω πού να τ' ακουμπήσω.Έπεφτε στο όνειρο καθώς έβγαινα από το όνειρο - έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα είναι πολύ δύσκολο να ξαναχωρίσει.
Κοιτάζω τα μάτια. Μήτε ανοιχτά μήτε κλειστά - μιλώ στο στόμα που όλο γυρεύει να μιλήσει, κρατώ τα μάγουλα που ξεπέρασαν το δέρμα.
Δεν έχω άλλη δύναμη τα χέρια μου χάνουνται και με πλησιάζουν ακρωτηριασμένα.
Συνέχισα με αυτό..
Ο ήλιος του απογεύματος
Την κάμαρην αυτή, πόσο καλά την ξέρω.Τώρα νοικιάζονται κι αυτή κ' η πλαγινή για εμπορικά γραφεία.
Όλο το σπίτι έγινε γραφεία μεσιτών, κ' εμπόρων, κ' Εταιρείες.
Ά η κάμαρη αυτή, τι γνώριμη που είναι.
Ά η κάμαρη αυτή, τι γνώριμη που είναι.
Κοντά στην πόρτα εδώ ήταν ο καναπές, κ' εμπρός του ένα τούρκικο χαλί· σιμά το ράφι με δυο βάζα κίτρινα.
Δεξιά· όχι, αντικρύ, ένα ντολάπι με καθρέφτη.
Στη μέση το τραπέζι όπου έγραφε· κ' οι τρεις μεγάλες ψάθινες καρέγλες.
Πλάϊ στο παράθυρο ήταν το κρεββάτιπου αγαπηθήκαμε τόσες φορές.
Θα βρίσκονται ακόμη τα καϋμένα πουθενά.
Πλάϊ στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι· ο ήλιος του απογεύματος τώφθανε ως τα μισά.
Θα βρίσκονται ακόμη τα καϋμένα πουθενά.
Πλάϊ στο παράθυρο ήταν το κρεββάτι· ο ήλιος του απογεύματος τώφθανε ως τα μισά.
... Απόγευμα η ώρα τέσσερες, είχαμε χωρισθεί για μια εβδομάδα μόνο...
Αλλοίμονον, η εβδομάς εκείνη έγινε παντοτινή.
Και κατέληξα με αυτό..
More happy thou, performing MemberMore happy thou, performing Member,
Who hast not need of wit's keen temper;
Thou standst on every side possessed
Of what Parnassus boasts as best.
On thy right sits, chief in wisdom's college,Profound experience crowned with knowledge.
And further on, historic lore,With erudition's ample store.
Third on thy right, imagination Holds by no means a humble station.
But in thy front a dazzling light Obscures your wavering mortal sight.
How shall I praise this man so blessed Above the poor lot of the rest?
Diplomacy, Religion, Art,Of Letters also every part,
Find in his penetrating eye, Judgement which no man dares belie.
No one stands with him on a par, Except of wits the transcendant star,
To whose seat, on thy left hand side,My duteous hommage I shall guide.
The tide of wit for ever flowsFrom his high throne. Now beliquose,Fiery;
now laughing and jocose.
And as men always persecute True worth when joined to mind acute,
Against him anger is directed
When aught of wrong has been detected
And all inspired by exasparation Shout for a speedy situation.
Then, sole amid the increasing noise, His wit to fruitful ends employs -Silences every accusing voice By proofs that none denies.-
Be happy, Foreman, with thy station Which offers wit and information For every question and occasion.
Have always thy untiring sight On thy left and on thy right;
Study each conduct and be taught From every word and every thought,
What to believe & what to say - When to say "yes" & when to say "nay",
What to eat and what to drink,
What on everything to think,
How to dress and how to talk,
How to sleep and how to walk,
For every human thing is brought To perfection,
and is taught In this Pancosmium of Thought.-
Ναι, ήταν άλλη μια καλή νύχτα. Ζεστή, καλοκαιρινή, ευχάριστη, ήσυχη. Τέλεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου