"Χάθηκα" τόσες ημέρες.. Εμπαινα, έβγαινα, διάβαζα, σκεφτόμουν. Δεν έγραφα. Ακόμη και τώρα νομίζω ότι δεν γράφω. Καβάλησα ένα συννεφάκι και με πάει. Ούτε κι εγώ ξέρω που. Και δεν θέλω να ξέρω καν. Σημασία έχει το ταξίδι. Να έχει βοριά, να μπορώ να πετάω, να χάνομαι.Αυτές τις ημέρες της «απουσίας» μου, ανακάλυψα εκ νέου, το πόσο δύσκολο είναι να είσαι ευτυχισμένος, ακόμη κι όταν πραγματικά είσαι. Εχεις τις μαύρες σου, τις σκοτούρες σου και ελπίζεις. Αντε, δεν ελπίζεις, περιμένεις. Οτι κάτι θα αλλάξει, τα πράγματα θα φτιάξουν, θα πάνε καλύτερα.
Οταν έρχεται εκείνη η στιγμή και είσαι πραγματικά καλά, αρχίζεις να φοβάσαι. «Ωχ, σαν πολύ καλά δεν είμαι τώρα; Κι αν κάτι στραβώσει; Δεν μπορεί, να δες, κάτι θα γίνει, θα χαλάσει».
Και σε τρώει, με τρώει, μας τρώει. Αποτέλεσμα; Να βλέπεις σκιές εκεί που δεν υπάρχουν. Προκαλείς την «τύχη», την ευτυχία σου. Σε κοιτάει κι εκείνη με ένα περίεργο βλέμμα. «Βρε άμοιρε, τόσο καιρό με περίμενες και τώρα που με έχεις δεν με πιστεύεις. Σύνελθε».
Δεν συνέρχεσαι. Συνεχίζεις. Τρίβεις τα μάτια σου, κουράζεις το μυαλό σου.
«Σύνελθε» σου ξαναλέει.
Εκεί εσύ. Ε, μα, τα θέλεις και τα παθαίνεις. Μάλλον καλύτερα τα δημιουργείς. Χαλάς ότι έφτιαξες, ότι σου ήρθε, ότι σου έτυχε. Πάλι στα ίδια. Αντε να ελπίζεις, άντε να περιμένεις. Τόσο μικρός; Τόσο μικρός...
Και τι θέλεις τώρα από τη ζωή μας; Τίποτε. Αυτό είναι το ωραιότερο. Τα βρήκα με το συννεφάκι που με μεταφέρει. Με αντέχει, με πάει όπου θέλει, περνάμε καλά, δεν το φοβάμαι, του έχω εμπιστοσύνη.
Κι αν φυσήξει περισσότερο; «Θα τρέξουμε».
Αν σταματήσει ο αέρας; «Θα περιμένουμε».
Αν βρέξει; «Πάντως δεν θα λιώσουμε».
Κι αν διαλυθεί το συννεφάκι; «Το αφήνω εγώ;»
P.S.: Είναι αλήθεια ότι στις λύπες και στα δύσκολα καταλαβαίνεις ποιοι είναι οι πραγματικοί σου φίλοι. Ωστόσο, είμαι μεγάλο ψέμα πως δεν συμβαίνει το ίδιο και στις χαρές. Ισα – ίσα. Μπορεί στα δύσκολα ο άλλος να μην ξέρει πως να σου σταθεί. Στη χαρά όμως αν δεν συμμετέχει...
- Πράγματι, άργησα πολύ να γράψω. Ωστόσο διάβαζα. Καθημερινά.
- Επίσης, τα κακά νέα κυκλοφορούν πάντα γρήγορα. Αλλά αυτή τη φορά δεν είχε τέτοια. Μόνο το «συννεφάκι» και ένα μεγάλο χαμόγελο..
4 σχόλια:
Αει στο καλό, με συγκίνησες! :Ρ
Δεν πειράζει Μανωλιό μου που χάθηκες. Αν είσαι καλά στο συννεφάκι σου, αυτό έχει σημασία. Άντε ευχήσου μου τώρα να βρω κι εγώ το δικό μου. Καληνύχτα φιλαράκο!
Σύνελθε!!! χαχαχα Όχι μην συνέρχεσαι... είσαι μια χαρά πραγματικά. Απλά θυμίσου την επόμενη φορά που θα είσαι τόσο πολύ ευτυχισμένος πως είναι να το "χαλάς" από ανησυχία και κράτησέ την στιγμή λίγο παραπάνω... Και ταίριαξε μόλις και το κομματάκι στο ράδιο "της αγάπης την ουσία..."
Καληνυχτώ :)
υπάρχει μια θεσούλα και για μένα σε αυτό το συννεφάκι??????
Εύκολα. Εντάξει, όχι απαραίτητα στο δικό μου, αλλά νομίζω ότι όλοι έχουμε και ένα συννεφάκι να μας περιμένει, ε;
Δημοσίευση σχολίου