Πες μου (αν θέλεις) τι φοβάσαι στις γιορτές

Μήπως την πιθανότητα να διαρκέσουν λίγο;
Ισως το ότι έχουν ήδη τελειώσει πριν καλά – καλά αρχίσουν;
Εξαιρείται το ενδεχόμενο να κρατήσουν περισσότερο – αυτό που φοβάμαι δηλαδή εγώ..

Και τι είναι δηλαδή οι γιορτές; Μια ευκαιρία να ξεφύγουμε από όσα μας απασχολούν; Να βρεθούμε με κόσμο που έχουμε καιρό να συναντήσουμε; Να σχολιάσουμε το ότι χαθήκαμε και μετά να... χαθούμε εκ νέου μέχρι την επόμενη ευκαιρία που θα μας φέρει κοντά; Πρόσχημα για να επικοινωνήσουμε με ανθρώπους που όλη την άλλη διάρκεια του χρόνου δεν έχουμε το θάρρος – βλακωδώς – να προσεγγίσουμε και το κάνουμε τώρα με το εκμεταλλευόμενοι τις γιορτές;

Αντιγράφω από τη σημερινό «9» της Ελευθεροτυπίας και το Γάτο του Gelouck (σελίδα 25). «Οι συγγραφείς που έγραψαν τα ωραιότερα κείμενα για τη δυστυχία, ήταν και οι ίδιοι βουτηγμένοι στη δυστυχία. Οι μουσικοί που έγραψαν τις πιο θλιμμένες μελωδίες, ήταν και οι ίδιοι πάρα πολύ δυστυχισμένοι. Οσο για εμένα, νομίζω ότι δεν θα σχολίαζα τόσο καλά την ανθρώπινη βλακεία, αν δεν ήμουν κι εγώ κομματάκι μαλάκας».

Γι αυτό λέω. Πες μου – αν θέλεις, τι φοβάσαι στις γιορτές. Γιατί κάτι υπάρχει, είναι σίγουρο. Το μόνο που απομένει είναι να το αναζητήσουμε και να το παραδεχθούμε. Αν δεν τα πούμε αύριο – μεθαύριο, καλή Σταύρωση, καλή Αποκαθήλωση, καλή Ανάσταση. Πάσχα; Ποιος νοιάζεται. Αν έχεις καταφέρει να σταυρωθείς – ή να σε σταυρώσουν και εν τέλει να αναστηθείς, κάτι έχεις πετύχει. Μετά, το Πάσχα μπορεί απλά να περιμένει.

Αλλα πράγματα πάλι, όχι. Αυτά τα τελευταία, κάντε τα. Πότε; Χθες λένε στη δουλειά μου. Τώρα -ει δυνατόν- λέω εγώ. Αυτό τουλάχιστον θα προσπαθήσω. Το αποτέλεσμα; Υπομονή. Δευτέρα, άντε Τρίτη το πολύ, όταν θα αρχίσει να επιστρέφει ο κόσμος θα (το) ξέρουμε. Αν και οι πιθανότητες είναι γνωστές. Ή θα νικήσουμε, ή δεν θα χάσουμε :-)

Χρόνια Καλά!

Υ.Γ.: Τρεις - άνε τέσσερις, φωτογραφίες από τα –δεκάδες- μέρη που θα ήθελα να -σε- πάω. Και θα πάω!!! (Αντε, στα περισσότερα, μην γίνομαι και... υπερβολικός, αν και ποτέ δεν ξέρεις, ε;)