Από το σχολείο ήμουν ξεροκέφαλος. Ολοι μου έλεγαν ότι η επιτυχία είναι συνδυασμός τουλάχιστον δύο πραγμάτων. Της θεωρίας και της πράξης. Το "όλοι μου έλεγαν", είναι μια καλή αρχή για να αποφύγω να κάνω ότι έκαναν και οι άλλοι.
"Εντάξει, καλή η ιστορία με τη θεωρία και την πράξη, αλλά εγώ μπορώ να πετύχω αν είμαι καλός σε ένα από τα δύο"
"Δεν έναι έτσι τα πράγματα, χρειάζεσαι και τα δύο για να προχωρήσεις"
Το "δεν είναι ετσι τα πράγματα", ήταν άλλος ένας καλός λόγος να βγάλω το κακομαθημένο από μέσα μου.
"Τα πράγματα είναι έτσι, γιατί εμείς τα ορίζουμε και αφού το λέω, μπορώ να το πετύχω"
Το χειρότερο, ήταν που κάθε φορά έσπαγε ο διάολος το ποδάρι του και η πράξη ήταν αρκετή γοια να κατακτήσω το στόχο μου. Το έβλεπαν αυτό οι άλλοι και τι να πουν μετά; Αν δεν αποδειχθεί στην πράξη πως έχεις άδικο, πως να σου πει κανείς "στα έλεγα εγώ" - τρίτη φράση που σιχαίνομαι.
Τα χρόνια πέρασαν και η πράξη έγινε το δεύτερο εγώ μου. Χωρίς θεωρία. Με μικρές δυσκολίες- η αλήθεια είναι- αλλά όλα πήγαιναν καλά.
Στο πρώτο στραβοπάτημα λες, έτυχε, στο δεύτερο σφίγγεις τα δόντια και συνεχίζεις, στο τρίτο αρχίζεις να το σκέφτεσαι, όταν πια έχεις φτάσει στο τέταρτο, πέμπτο και βάλε, είναι πια αρκετά αργά. Εχεις μάθει στην πράξη, αγνοείς παντελώς την έννοια της θεωρίας...
Δεν μετανιώνω που δεν με απασχόλησε ποτέ η θεωρία. Εκεί φαντάζουν όλα εύκολα. Οταν έρχεται όμως η ώρα της πράξης... Εκεί πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου. ΟΣο καλός κι αν είσαι στη θεωρία, το πηλίκο είναι που έχει σημασία. Αν δεν είναι σωστό, ακόμη κι αν έχεις ακολουθήσει τη σωστή μέθοδο, χάνεις "βαθμούς".
Επιμένω. Ακόμη και αν έχεις μάθει να δουλεύεις τη θεωρία, μπορείς να βγάλεις λάθος αποτέλεσμα. Εγώ πάλι παραμένω στην πράξη. Βέβαια τώρα ξέρω ότι τα όσα μου έλεγαν, δεν είχαν να κάνουν με το ποσοστο επιτυχίας, αλλά με το φόβο που είχαν της αποτυχίας. Δεν τον ένοιωσα ποτέ αυτό τό φόβο, παρά μόνο ένα μικρό σφίξιμο όταν διαπίστωνα τι έχει συμβεί.
Αλλά έτσι είναι, ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Αλλοι επιλέγουν να μαζέψουν όσο το δυνατότερο περισσότερους "βαθμούς", Εγώ, απλά θέλω μετά το ίσον (=), να υπάρχει πάντα αποτέλεσμα. Ακόμη κι αν έχω κάνει λάθος στην τελική πράξη..
Από μικρός ήμουν ξεροκέφαλος..
Καλό Σαββατοκύριακο :-)
3 σχόλια:
χαχαχα συμφωνώ
εκ του αποτελέσματος... :)
μικρή συμβουλή (από αυτές που πετάς στο κάδο): Πριν ανεβάσεις ένα κομμάτι στο imeem τσέκαρε αν υπάρχει ήδη. Μερικές φορές όταν πρωτοανεβάζεις κάποιο αρχείο οι άλλοι μπορούν να ακούσουν μόνο το preview των 30΄΄
Καλό Σαββατοκύριακο!
Γεια.
Πάει καιρός, απο τότε που έχουμε να τα πούμε και η αλήθεια είναι πως είχα χάσει τα ίχνη σου. Επίσης το κινητό σου-τουλάχιστον αυτό που έχω εγώ- είναι συνέχεια κλειστό.Χάρηκα τρομερά που σε ανακάλυψα εδώ και έχω περίπου καμια ώρα τώρα που διαβάζω τα κείμενα σου. Δυο πράγματα θα σημειώσω.
1ον: Δεν κατάλαβα απο ττις σκέψεις σου αν είσαι καλά ή όχι. Μάλλον μου έμεινε η αίσθηση πως δεν είσαι και τόσο καλά αλλά ελπίζω να κάνω λάθος.
2ον: Ελπίζω να μην βρίσκομαι ψηλά στην λίστα με τους χειρότερους ανθρώπους που έχεις γνωρίσει στην ζωή σου και κάποια στιγμή να τα ξαναπούμε έστω και τηλεφωνικά.
ΥΓ. Σε ακούω καθημερινά,-στο δελτίο μόνο- και θυμάμαι κάποιες όμορφες στιγμές. Τις άσχημες τις έχω ξεχάσει.
Φιλιά πολλά,μια πρώην συνάδελφος:)
Ρ.Μ
Πλάκα κάνεις...! Αυτή, ναι, είναι έκπληξη! Λοιπόν κι εγώ χάρηκα που... με βρήκες, εγώ μάλλον θα δυσκολευόμουν. Το λοιπόν!
1ον: Είμαι νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι. Καλά και μικρές δόσεις "όχι καλά", που καμια φορά γινονται μεγαλύτερες και μετά πάλι μικραίνουν :-)
2ον: Δεν υπήρξες ποτέ από τους χειρότερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Αυτούς τους έχω διαγράψει - υποθέτω.
Αρχίζω να σε διαβάζω και τα υπόλοιπα θα τα διαβάσεις στo-(α) blog(s) σου. Πράγματι το τηλέφωνό μου έχει αλλάξει, αλλά σε λίγο θα το έχει και το mail σου.
Φιλιά πολλά πρώην συνάδελφισσα :)
Δημοσίευση σχολίου