Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2008

Οδηγίες προς… ναυτιλομένους


Λοιπόν το πρώτο top 5, δεν θα μπορούσε να αφορά τίποτε άλλο, από το πώς καταρτίζεται ένα… top 5. Κανόνες δεν υπάρχουν, ο καθένας κάνει ότι θέλει, ωστόσο οι βασικές αρχές πρέπει να τηρούνται και οι επόμενες, είναι οι πέντε πρώτες

ΠΕΝΤΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΟΡ 5


1. Ξεκινάμε πάντα από τα κάτω προς τα πάνω. Είναι πιο εύκολο να προσπαθείς να ανέβεις την κλίμακα των «προτιμήσεών» σου, ακόμη κι αν είναι αρνητικές. Ετσι η διαδικασία αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον, περιμένεις να φτάσεις στην κορυφή. Εξάλλου, είναι γνωστό πως ο πρώτος είναι πάντα πρώτος, ενώ – στις περισσότερες περιπτώσεις, ο δεύτερος τίποτε…

2. Μία από τις πιο εύκολες – δύσκολες λίστες, είναι αυτή με τα αγαπημένα τραγούδια. Εύκολη γιατί τη στιγμή που τη γράφεις, έχεις πάντα στο μυαλό σου όχι πέντε, αλλά… 1005 τραγούδια που έχεις ακούσει τον τελευταίο καιρό, όμως αυτός είναι και ο σκοπός της λίστας. Η διαχρονικότητα μέσα μας.

Ετσι για παράδειγμα, στη δική μου λίστα, την τιμητική πέμπτη θέση, έχει καταλάβει ισοβίως μία δημιουργία του Γ. Ζαμπέτα, «Αποσπάσματα από έρωτες». Δεν θα το ακούσω ποτέ σε κανένα club ή με την παρέα μου, προφανώς και το ξέρουν λίγοι – αν εξαιρέσουμε το γνωστό «και η βρόχα έπεφτε right through». Και τι μ΄ αυτό; Οποτε το ακούω χαμογελάω, κι αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία.

3. Λίστα χωρίς σχόλιο, απλά δεν είναι λίστα. Πίσω από κάθε επιλογή μας, υπάρχει κάποιος λόγος κι όσοι δεν το δέχονται, μάλλον θα πρέπει να το ψάξουν λίγο περισσότερο. Το «έτσι» στην ερώτηση «γιατί», ποτέ δεν αποτέλεσε απάντηση…

4. Μόνιμη λίστα δεν υπάρχει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάθε ημέρα αλλάζουμε την κατάταξη και μπαινοβγαίνουν οι επιλογές μας κατά το δοκούν. Ξεκινάει από «λ», όμως είναι λίστα, όχι λάστιχο.

5. Τις σημαντικές λίστες, τις φτιάχνουμε για τον εαυτό μας. Τις υπόλοιπες σαφώς και μπορούμε να τις μοιραστούμε με την παρέα μας, αυτό είναι που έχει και την πλάκα. Αλλά η… διασπορά σοβαρών λιστών, θέλει πολύ σκέψη. ΤΙΣ ΛΙΣΤΕΣ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΤΙΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΠΗΡΕΑΣΟΥΜΕ.

Σαν την προσευχή ένα πράγμα. Αν την κάνεις και περιμένεις απάντηση, τότε δεν είναι προσευχή, είναι αλληλογραφία…

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

interesting blog...Ayto me ton Zampeta poio einai? mporeis na to anebaseis?

kanena είπε...

to "etsi" einai panta mia poliploki apantisi..sigoura xeroume ti theloume,alla de theloume na to mathei o sinomilitis mas..eite giati tha ton thimwsei,eite giati tha ton pligwsei,eite giati apla afora mono emas...etsi apla!

Ανώνυμος είπε...

grrrrrrrr

Μανώλης είπε...

1o mnm: Αυτό με τον Ζαμπέτα είναι μια πολύ ωραία ιστορία, την οποία θα ανεβάσω -να 'ναι καλά το rapidhare- το αργότερο μέχρι αύριο (Τρίτη).

2ο mnm: Το έτσι, είναι μία πολύ ωραία, παιδική απάντηση στην ερώτηση που κάνει η μαμά στο επτάχρονο παιδάκι της. Παράδειγμα: "Γιατί έσπασες το βάζο που μας είχε κάνει δώρο η νονά σου Γιαννάκη;". Η προφανής απάντηση - "δεν φταίω εγώ, ο μπαμπάς μου είπε να παίξουμε μπάλα μέσα στο σπίτι, εγώ επέμενα πως όχι. Εξάλλου δεν μου άρεσε το βάζο.", είναι πολύ μεγάλη για ένα παιδί επτά ετών, οπότε αντικαθίσταται με το "έτσι". Το να ξέρουμε τι θέλουμε και να μην θέλουμε να το μάθει ο συνομιλητής μας, είναι θεμικτό εκτός κι αν τον αφορά. Προτιμώ πάντως να κάνω κάποιον είτε να θυμώσει, είτε να τον πληγώσω - και προφανώς δεν θα μου είναι ευχάριστο, από το να του απαντήσω όπως το επτάχρονο. Είναι πιο ειλικρινές. Πολύ περισσότερο, όταν αυτό τον αφορά. Απλά έτσι!

3ο mnm: ή αλλιώς roooooar. Να υποθέσω ότι επισκέφθηκε το blog, το ποντίκι που βρυχάται;

HIGH FIDELITY

HIGH FIDELITY