Σκόρπιες σκέψεις στην αρχή. Μαζεύονται κι αυτές από χθες το βράδυ. «Φταίει» και το χιόνι. Το έχω συνδέσει με παραμύθια. «Το παραμύθι μάς δίνει το κουράγιο να φτάσουμε εκεί όπου κάποιος είναι αιχμάλωτος του χιονιού και να δραπετεύσουμε μαζί του». Μία από τις αγαπημένες μου εκφράσεις κι ας μην κατάφερα ποτέ να μάθω τον "πατέρα" της.
Σκέφτομαι λιγοστές καταστάσεις και αγαπημένα πρόσωπα παρατηρώντας τις νιφάδες . Ούτε οι ίδιοι δεν θα το πίστευαν. Ακόμη κι αν τους το έλεγα...
Εκανα μια σύντομη βόλτα το βράδυ, λίγο πιο μακριά από εκεί που επέτρεπαν οι συνθήκες. Γύρισα με δυσκολία, αλλά ήταν τόσο όμορφα. Στο ράδιο έπαιζε ένα τραγούδι που μόλις χθες ανακάλυψα. «Tonight the streets are ours». Το κατάλληλο για κάθε βράδυ που μπορείς να κινείσαι με συντροφιά τα φώτα της πόλης χωρίς να έχεις συγκεκριμένο προορισμό. Αν και γλίστραγε αρκετά, ήταν τέλεια.Οσο συνεχίζω να βλέπω το χιόνι και να χαμογελάω, είμαι καλά. Αν κάποτε στην κουβέντα μου μπλεχτεί τυχαία η λέξη «ταλαιπωρία», θα έχω αρχίσει να μεγαλώνω. Επικίνδυνα…
Πρωινός καφές, έχει σταματήσει να χιονίζει, βλέπεις έξω το τοπίο, ανοίγει η ψυχή σου. It isn't what you have, or who you are, or where you are, or what you are doing that makes you happy or unhappy. It is what you think about. Εκτός από ένα μικρό τσιμπηματάκι. Περίεργο πράγμα…
Χριστέ μου, σκόρπιες σκέψεις είπα και κάθομαι και γράφω χωρίς σταματημο. Τα μολύβια μου και το σημειωματάριό μου διαμαρτύρονται. Μου ζητάνε να σταματήσω να χτυπάω πλήκτρα, να τους δώσω λίγη σημασία. Τα έχω παραμελήσει…
«Χτυπάω» άλλη μια διεύθυνση. Διαβάζω: «Υπαρχουν ανθρωποι,που μπορεις να ζεις μεσα τους χωρις να ζεις μαζι τους, οπως υπαρχουν ανθρωποι που ενω εισαι μαζι τους, ειναι αδυνατον να ζεις μεσα τους.» Του ΓΚΑΙΤΕ. Και τον είχα παρεξηγήσει.
Κι άλλη μια διεύθυνση. http://lydia-tigria.blogspot.com/ Εδώ σταματάω. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω. Life is not measured by the number of breaths we take, but by the moments that take our breath away. Αρκεί αυτό, το να διαβάζω δηλαδή, ή μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο;
Σκόρπιες νιφάδες, σκόρπιες σκέψεις. Είπαμε, ωραία το χιόνι, αλλά για λίγο. Γρήγορη αντίδραση. Με μια φωτό. Αντίσταση. Τα ακόμη καλύτερα έρχονται.
Χριστέ μου, σκόρπιες σκέψεις είπα και κάθομαι και γράφω χωρίς σταματημο. Τα μολύβια μου και το σημειωματάριό μου διαμαρτύρονται. Μου ζητάνε να σταματήσω να χτυπάω πλήκτρα, να τους δώσω λίγη σημασία. Τα έχω παραμελήσει…
«Χτυπάω» άλλη μια διεύθυνση. Διαβάζω: «Υπαρχουν ανθρωποι,που μπορεις να ζεις μεσα τους χωρις να ζεις μαζι τους, οπως υπαρχουν ανθρωποι που ενω εισαι μαζι τους, ειναι αδυνατον να ζεις μεσα τους.» Του ΓΚΑΙΤΕ. Και τον είχα παρεξηγήσει.
Κι άλλη μια διεύθυνση. http://lydia-tigria.blogspot.com/ Εδώ σταματάω. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω. Life is not measured by the number of breaths we take, but by the moments that take our breath away. Αρκεί αυτό, το να διαβάζω δηλαδή, ή μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο;
Σκόρπιες νιφάδες, σκόρπιες σκέψεις. Είπαμε, ωραία το χιόνι, αλλά για λίγο. Γρήγορη αντίδραση. Με μια φωτό. Αντίσταση. Τα ακόμη καλύτερα έρχονται.
Τα τηλέφωνα χτυπούν ακόμη. Πάμε για… Το κλείνω. Ξέρω τη συνέχεια. Πάω. Για χιονοπόλεμο. Καλή Κυριακή. P.S.: Αύριο θα ανεβάσω τους στίχους από ένα ιταλικό τραγούδι. Χωρίς τη μετάφρασή του. Βρείτε την εσείς. Είναι κι αυτό, μέσα στις σκόρπιες σκέψεις μου…
P.S. 2: Τίνη, Βαγγέλη συγνώμη για χθες, ήταν δύσκολα λόγω καιρού. Χάρη επίσης. Αννούλα , Φώτη σας ευχαριστώ για την πρόσκληση, το κρασί και την παρέα. Είχαμε καιρό να τα πούμε. Και προσοχή στο δρόμο..
P.S. 2: Τίνη, Βαγγέλη συγνώμη για χθες, ήταν δύσκολα λόγω καιρού. Χάρη επίσης. Αννούλα , Φώτη σας ευχαριστώ για την πρόσκληση, το κρασί και την παρέα. Είχαμε καιρό να τα πούμε. Και προσοχή στο δρόμο..
7 σχόλια:
Και τώρα ρίχνει πάλι. Εδώ κάτω δεν έχει πιάσει χιόνι. Μόνο το βλέπουμε. Και κάθομαι και διαβάζω αυτά που έγραψες. Α ρε "γιατρέ"...
It isn't what you have, or who you are, or where you are, or what you are doing that makes you happy or unhappy. It is what you think about. Εκτός από ένα μικρό τσιμπηματάκι. Περίεργο πράγμα…
΄
Λίγο το χιόνι (στον Αγιο Στέφανο τρελό το χιόνι), λίγο το τζάκι, λίγο αυτά που γράφεις....Μας τρέλανες Κυριακάτικα φίλε μου!!!!
Ομορφη τρέλα δεν λέω...
Κανονικά έπρεπε να έχεις και PS3...περίμενα να το δω αλλά πάντα κάτι περισσότερο ξέρεις εσύ από εμένα....
Φιλιά καλό χιονοπόλεμο....!!!!
Και μόνο που το έβγαλες λίγο πιο έξω, έχεις ήδη κάνει κάτι. Μπήκα στο lydia-tigria και αρνούμαι να συνέλθω. Και μετά μιλάμε εμείς για προβλήματα.. Κουμπάρε μου, τη μέρα που εσύ θα πεις για κάτι ταλαιπωρία, θα βγει ο ήλιος δυτικά. Αν και ίσως κάπου - κάπου, θα έπρεπε να χρησιμοποιείς λέξεις από το λεξιλόγιό σου που ενοχλούν. Και όλοι μας. Και το χιόνι είναι η αφορμή. Ο κουζουλός καταλαβαίνει τον κουζουλό. Συννενοηθήκαμε.. Φιλιά και όταν γυρίσεις σπίτι, μιλάμε. Δεν κατέβηκες που δεν κατέβηκες, να σε βρίσκουμε μόνο μέσω comments; Αμαρτία..
Καλέ μου φίλε μήπως "θάφτηκες" κάτω από καμία χιονόμπαλα? Ούτε τηλέφωνο ούτε sms ούτε τίποτα? Να αρχίσω να ανησυχώ?
Στον Αγιο Στέφανο γίνεται ΧΑΜΟΣ....Είχα ξεχάσει πως είναι να χιονίζει τόσο πολύ..περάσανε πολλά χρόνια από το τελευταίο ΧΙΟΝΙ!!!!
Θέλω να σε ενημερώσω ότι αφού δεν με έκανες admin με ανάγκασες να φτιάξω το δικό μου blog.... Θα μπεις να μου πεις τη γνώμη σου? Ξέρεις ότι, θα ακούσω προσεκτικά και θα διορθώσω ότι χρειάζεται...Αντε λοιπόν μην αργήσεις περιμένω....
http://lia-liaki.blogspot.com
Φίλε μου,
Καληνύχτα και ελπίζω αύριο να μην σηκωθώ άδικα από τις 6.30 ώσπου να πιω το καφεδάκι μου να πλύνω τα μουτράκια μου και να είμαι πανέτοιμη να ακούσω το δελτίο των 7......
Μην με απογοητεύσεις...δεν θα το αντέξω.....!!!!!
Αλήθεια σήμερα στο τηλέφωνο δεν μου έδωσες την ευκαιρία να σου πω....Ισως στο πω αύριο...που θα είναι μία κατάλευκη μέρα!!!!!
ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ!!!!
Που είσαι χαμένος "αφεντικούλη"; Δεν μιλάς, δεν λαλάς, δεν βγαίνεις στα τηλέφωνα.. Είσαι καλά; Τραγουδάκι ιταλικό περιμένω πριν γράψω οτιδήποτε. Αμ πως; Α, ναι. Δεν ξέρω για τον Γκαίτε, αλλά το It isn't what you have, or who you are, or where you are, or what you are doing that makes you happy or unhappy. It is what you think about. Ε, καθρέφτης. Δικός σου, έτσι; Αντε κι αύριο έρχονται τα σπουδαία!!!
καλησπέρα και από εμένα. Χαμένη κάπου με το χιόνι ήμουν από χθες. Με έβγαλε έξω από τα νερά. μου. Εχω αρχίσει και συμφωνώ με τον rob_roi. Πάντως μου άρεσε άλλο κομμάτι. «Το παραμύθι μάς δίνει το κουράγιο να φτάσουμε εκεί όπου κάποιος είναι αιχμάλωτος του χιονιού και να δραπετεύσουμε μαζί του». Δεν ξέρω. Νομίζω ότι είναι πολύ απλό και ταυτόχρονα πολύπλοκο. Σα να σε ωθεί ένα παραμύθι να φτάσεις κάπου που δεν έχεις φανταστεί για να δραπετεύσεις τελικά μαζί με κάποιον που είναι αιχμάλωτος από φυσικά αίτια. Αιχμάλωτος ο ένας, αιχμάλωτος κι ο άλλος. Αυτό δεν εννοείς Μάνο;
Δημοσίευση σχολίου